Miłość - śmierć

Na przystanku pewnej nocy

Stała para - patrząc w oczy

Sobie wzajem - oczekują

(Nim relacje sie popsują),

Że gdy już dojadą busem,

Pod pierzynę jednym susem,

Mieszać będą namiętności

Zapadając się w miłości.

Młodzian wtulił się w dziewoję,

Jak kochają się oboje,

Pod tą przystankową wiatą.

“Chcesz się ruchać? Ty? Z tą szmatą?”

Ktoś wykrzyczał gdzieś zza rogu.

Młodzian w moment doznał szoku.

Dziewczę obok cicho kwili:

“Byleby nas nie zabili”.

Wnet zza węgła, jak z konopii,

Niczym Filip, siedem kopii

Wyskoczyło razem raźno.

Młodzi wiedzą, wpadli w bagno.

Młodzian krzyczy do dziewoji:

“Dalej, Jadzia, szybko w nogi!”

Jadźka chłopca posłuchała,

No i biegnie... czekaj, zaraz...

Jadźka ma na nogach szpilki,

Także z biegu będą nici.

“Osiem wyszczeżonych paszczęk,

Osiem obrzydliwych mlaśnięć,

Osiem łysych lśniących glac,

Osiem, ośmiu, kurwa mać!”

Myśli Jadźka, poczym krzyczy:

“Czekaj Staszek!” Stach niesłyszy.

Już go raczej nie dogoni,

A tuż za nią ośmiu, w nogi.

***

Po paru krokach, po krokach paru,

Dopadli ją - pełni zapału.

***

Brąz garsonka - w strzępy goni,

Koronka i wianek - pękają powoli,

Rubaszny śmiech - echem się rozchodzi,

Próbuje młodość ze śmiercią pogodzić.

Nazajutrz rano - ciało Jadźki stygnie;

Wśród sosen i dębów - niczym driada ginie;

Jeszcze wiele czasu z pewnością upłynie,

Nim ktoś oko zawiesi tej na dziewczynie.

*

Jeszcze tylko morał dla prostego człowieka:

Miłość bywa ślepa i szybko ucieka,

Gdy hormonami spływa pościel.....

                                                                             …...albo - raczej ścieka.